DORPSWAPEN – het is nog niet eens zo gemakkelijk om aan te geven hoe het wapen van Muiderberg er uit ziet. Een ding is zeker: over de kleuren blauw (azuurblauw) voor het schild en geel (goudgeel) voor schoof en kroon bestaat geen verschil van mening. Over twee andere aspecten van het wapen lopen de meningen echter uiteen. Volgens de een stelt de schoof in het midden boekweit voor, volgens de ander gaat het om een korenschoof. Nu maakt dit niet zoveel uit; de afbeelding verandert er niet of nauwelijks door. Anders is het gesteld met de stand van de sikkels: de ene keer worden ze met de snijkant naar buiten afgebeeld, de andere keer met de snijkant naar de schoof gekeerd.
Arie Vreeken, het vroegere hoofd van de lagere school in Muiderberg, schrijft in 1901: ‘… de snijkant van de sikkel is naar binnen gekeerd’ en hij voegt er het hier afgebeelde plaatje Pl. IV bij. Zo staat het wapen ook in een gravure uit 1793 (zie onderaan). Een vergelijkbaar wapen staat op de grafzerk van Daniël Nijs (1660-1736) in de Hervormde Kerk (Kerk aan Zee). Het is ongetwijfeld een familiewapen, want ook op de grafsteen van zijn vader komt dit wapen voor. De vraag rijst of het Muiderbergse wapen is afgeleid van het wapen van de familie Nijs of dat de familie het wapen van Muiderberg heeft ‘overgenomen’.
De internet-encyclopedie Wikipedia legt uit, dat het dorpswapen er uit ziet zoals rechts afgebeeld, met de sikkels afgewend van de schoof. Op deze manier zijn ze ook verwerkt in het mozaïek, dat deel uitmaakt van het Community Art Project op het ‘platanenpleintje’ in de Dorpsstraat. Wikipedia wijst er op, dat het wapen niet bij de Hoge Raad van Adel is geregistreerd en dat het dus geen erkend dorpswapen is. We zullen dus moeten leren leven met twee versies. Je kunt je wel afvragen wanneer, waarom en door wie de sikkels zijn omgedraaid.
Op deze oude gravure van de hand van Anna Catharina Brouwer staat de snijkant van de sikkel naar de schoof toegekeerd (in het ovaal onderaan). Deze afbeelding staat met veel andere ovale gravures in een boekwerk van de Nederlandse stad- en dorpbeschrijver Lieve van Ollefen (1749 – 1816). Ze werden voorzien van korte gedichtjes. Op de gravure van Muiderberg staat:
Wie zee en lomrig` hout bemint,
Op `t bouwland zijn genoegen vindt,
Het duinzand gaarne blinken ziet,
Vergeete MUIDERBERG dan niet. *)
*) het hele vers staat bij ‘Dorpsliederen (en Gedichten’).
